Η επιστροφή των «Βαρβάρων» ή «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον»

Η επιστροφή των «Βαρβάρων» ή «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον» (2/10/2013)

Τελικά κράτησε λίγο η φιέστα των απανωτών συλλήψεων και προσαγωγών βουλευτών αλλά και μελών της Χρυσής Αυγής. Στο προηγούμενο σημείωμά μου στις 30/9/2013, υπό τον τίτλο του Καβαφικού ποιήματος «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», περιέγραψα την λογική του πολιτικού συστήματος να χρεώνει την αδράνεια, τα λάθη και τις παραλείψεις του, στον «μπαμπούλα» της Χρυσής Αυγής.

Μάλιστα δε θεώρησα ότι η ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη, με τις συλλήψεις αυτές, διέπραξε κάτι «εξόχως επαναστατικό». Εξαφάνισε τους «Βαρβάρους». Η έκδηλη αμηχανία(;;;) του πολιτικού συστήματος εκείνες τις ημέρες, θα μπορούσε να συνοψισθεί στην επωδό του ποιήματος: «…Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. / Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.». Ακριβώς αυτή η διάχυτη αμηχανία του πολιτικού συστήματος, αλλά και του κόσμου με ώθησε να γράψω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς.

Πολλοί φίλοι είτε επειδή δεν μπήκαν στο πνεύμα του κειμένου μου είτε επειδή δεν γνώριζαν ολόκληρο το ποίημα είτε επειδή δεν είχαν πρόσβαση στο ποίημα, μου ζήτησαν να το δημοσιεύσω ολόκληρο. Το ποίημα λοιπόν έχει ως εξής:

Περιμένοντας τους Βαρβάρους

— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;

Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;

Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,

και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη

στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.

Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί

τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε

για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί

τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν

σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες•

γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,

και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια•

γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια

μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•

και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα

να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα•

κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία

κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,

κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,

και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

__

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

Οι εξελίξεις όμως έδειξαν ότι η ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη αποφάσισε διαφορετικά, σε σχέση με τις αρχικές κυβερνητικές εκτιμήσεις και υπολογισμούς. Κακός σχεδιασμός; Επιπολαιότητα; Ανοησία; Πολιτική σκοπιμότητα; Διαπλεκόμενα συμφέροντα; Επικοινωνιακή «πατάτα»; Κατασκευασμένο κατηγορητήριο; Χαλκευμένα στοιχεία; Ποιος ξέρει άραγε;

Πάντως η εξαφάνιση των «Βαρβάρων», κατά τον Καβαφικό λόγο, κράτησε πολύ λίγο. Ούτε που δόθηκε ο χρόνος για να αναρωτηθεί το πολιτικό σύστημα «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους», καθώς «Οι «Βάρβαροι» επανήλθαν και μάλιστα, ως φαίνεται, δριμύτεροι.

Δεν θα μπω στην λογική των προβλέψεων, όπως βλέπω καθημερινά να κάνουν με περισσή ευκολία, ευφράδεια και θράσος, οι συνήθεις «δημοσιογράφοι» και πολιτικοί. Αίσθησή μου είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις για την πατρίδα και τον λαό, με ή χωρίς «Βαρβάρους».

Αντί προβλέψεων μεταφέρω την εικόνα που έχω στο νου μου για αυτά που διαδραματίζονται, η οποία μπορεί να περιγραφεί με σαφήνεια στο «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον». Έτσι για να συνεχίσω με Καβάφη, όπως ακριβώς άρχισα.

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνά

με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—

την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου

που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.

Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν

ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου•

μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,

σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

Σπεύδω βεβαίως να δηλώσω πως «οιαδήποτε ομοιότης με ονόματα, πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική»…Και αν υποχρεωτικά πρέπει να συλληφθεί κάποιος, ας είναι ο Καβάφης!!!

Χρήστος Πολατίδης