ΛΑΟΣ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΗ

Άτη. Θεότητα του Ελληνικού Πολυθεϊσμού, προσωποποίηση της εξαπάτησης και της διανοητικής τύφλωσης, της πλάνης, της συμφοράς (κατά τον Σοφοκλή και Ευριπίδη) και της ενοχής (κατά τον Αισχύλο), η πρώτη αιτία κάθε απερίσκεπτης πράξης, θυγατέρα σύμφωνα με τον Ησίοδο της Έριδος και του Διός. Να σημειωθεί ότι θεωρείται ικανή να βλάψει ακόμη και αυτόν τον πατέρα της, τον ύπατο Θεό (όπως συνέβη στην περίπτωση της γέννησης του Ηρακλέους και της καθυπόταξής του στον Ευρυσθέα, μόνο που έκτοτε ο Ζευς την εξόρισε από τον Όλυμπο στον κόσμο των θνητών).

Την απεικονίζουν να βαδίζει ανάλαφρα επάνω στα κεφάλια των πεπλανημένων ανθρώπων. Ο Ησύχιος διασώζει ότι το σημείο που έστεκε η Τροία λεγόταν «Άτης Λόφος» ή «Ατιόλοφος» και ότι ο Θεός Απόλλων είχε προσπαθήσει να αποτρέψει τον Δάρδανο να κτίσει την πόλη, επειδή το σημείο ήταν καταραμένο εξαιτίας του ότι εκεί είχε προσγειωθεί η Άτη όταν την εκσφενδόνισε από τον Όλυμπο ο Ζεύς. Κατά διαταγή του Διός, την Άτη ακολουθούν κατά πόδας οι ασθενικές και κουτσές θυγατέρες του Λιταί (Προσευχές), σκοπός των οποίων είναι να εισακούουν τις αγαθές σκέψεις ή επικλήσεις των ανθρώπων και να τους ενδυναμώνουν στο ν’ ακυρώνουν από μόνοι τους τα καταστροφικά έργα της Άτης.

 

Βλάσης Γ. Ρασσιάς