Περί Της Γενοκτονίας Των Ελλήνων Εθνικών

«Η γενοκτονία, ως πρακτική, έχει κατοχωρωθεί θεωρητικά από πολύ παλιά, από τα μέσα της πρώτης χιλιετίας πριν την απαρχή της χριστιανικής χρονολόγησης, τότε που ένα εξόριστο στην Βαβυλώνα ιερατείο προσπαθούσε να σταθεροποιήσει την ταυτότητα των πιστών του μέσω του μίσους προς τους άλλους. Φούντωσε ωστόσο ιστορικά η γενοκτονία, μόνον κατά τους μεταχριστιανικούς αιώνες, όταν αυτό το μίσος προς τους άλλους έγινε απαιτούμενο δύο νέων, επεκτατικών κλάδων του μονοθεϊσμού, του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού, που θεώρησαν ότι είχαν τάχα εντολή από τον θεό τους να υποτάξουν σε αυτόν όλα τα έθνη της γης.

Με τόσους αιώνες συνεχών γενοκτονιών, η μεταχριστιανική ανθρωπότητα έδειξε να θεωρεί μάλλον ως μια απολύτως φυσιολογική εκδήλωσή της την γενοκτονία, αφού δεν ένοιωσε καν την ανάγκη να χρησιμοποιήσει γι' αυτή μία λέξη, έναν όρο που να την περιγράφει. Στην κοινωνιολογία, ο όρος "γενοκτονία" εισήχθη μόλις στα μέσα του 20ου αιώνα, το 1944, από τον Εβραίο Λέμκιν για τις ανάγκες της καταδίκης των ναζί που είχαν εγκληματήσει κατά των ομοθρήσκων του.

Σήμερα, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται κατά το δοκούν, ενώ σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις έχει ακόμα και ποινικοποιηθεί η απλή άρνηση αναγνώρισης "επισήμων" γενοκτονιών, την ώρα που πάμπολλες άλλες "ανεπίσημες" γενοκτονίες στην Ιστορία δεν δικαιώνονται ούτε καν τύποις, με μια λ.χ. δήλωση μεταμέλειας από τους συνεχιστές εκείνων που (τότε που τους δόθηκε η ευκαιρία) κατέσφαξαν και καταβασάνισαν δίχως έλεος αθώους συνανθρώπους τους. Δεν υπάρχουν όμως "επίσημες" κι "ανεπίσημες" γενοκτονίες, υπάρχουν σκέτα γενοκτονίες. Και το μόνο που δικαιούται μια υγιής κοινωνία είναι να ασχοληθεί με το πώς δεν θα ξαναμπούν στα μυαλά των τωρινών και μελλοντικών μελών της ιδέες για εξόντωση άλλων ανθρώπων που απλώς είναι διαφορετικοί από αυτούς.

Καλούμε λοιπόν και την βαθύτατα προβληματική νεοελληνική κοινωνία να αποδείξει ότι έχει την βούληση να κάνει κάποια πρώτα βήματα προς ένα στοιχειώδες επίπεδο πολιτισμένης στάσης ανθρώπων απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Όχι με ποινικοποιήσεις της γνώμης, αλλά με συστηματική διαμόρφωση των ανθρώπων στην κατεύθυνση του ανθρωπισμού και του ανοικτού μυαλού που διδαξαν οι πρόγονοί μας πραγματικοί Έλληνες.»

Βλάσης Γ. Ρασσιάς, συνέντευξη στην εφημερίδα "Ελευθερία" της Λάρισας, 2 Σεπτεμβρίου "2014"