τιμήν όμνυμί τε και πατριδ' απωλεσθείσαν θόλον αστροσκεπήν τε και ύδατ' ωκύρροα

«Ομνύω στην τιμή, ομνύω στην απωλεσθείσα πατρίδα
ομνύω στον αστροσκεπή θόλο και τα ταχυκύλιστα ύδατα. »

η σημερινή δημόσια ανάδυση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας δεν είναι αποτέλεσμα ιστορικού άλματος. Είχα αναφέρει στην παρουσίαση του 2010 πως όταν έβγαλα το Διιπετές και τα πρώτα 2 βιβλία της "Τριλογίας" μου, νόμζα ότι ήμουν μόνον εγώ και άλλοι 5 - 6 Συνέλληνες που απλώς βγάζαμε προς τα έξω την εθνική μας ψυχή και απέναντί μας θα είχαμε 10.000.000 ρωμιούς να μας φτύνουν. 

Ευτυχώς ΔΕΝ ήταν έτσι. Και τον χειμώνα 1993/1994, ανάμεσα στους δεκάδες παλαβούς, εκτρελλαντές, πρακτορίσκους και στρατολογητές που σχεδόν καθημερινά με συναντούσαν, ανάμεσα στα καθάρματα που κάθε τρεις και λίγο μου άφηναν απειλές στον αυτόματο τηλεφωνητή μου, εμφανίστηκε και κάποιος που μας έδωσε ανιδιοτελώς και δίχως να ζητήσει τίποτε ως αντάλλαγμα την γνώση για να πορευθούμε εφεξής δημόσια χωρίς να τα θαλασσώσουμε. Τοτε εγώ πείστηκα από 3 μόνον φωτοαντίγραφα, αλλά χάρις σε αυτόν αρχίσαμε την μακρά διαδικασία μέχρι την ίδρυση του ΥΣΕΕ και του WCER και περάσαμε αμέτρητα ναρκοπέδια δίχως να χάσουμε χέρια και πόδια.

Αυτην την ιστορία την δημοσιοποίησα γα πρώτη φορά, κατόπιν αδείας, όταν κάποτε το ΥΣΕΕ απειλήθηκε σοβαρά εκ των ένδον. Μετά από μερικά χρόνια, το καλοκαίρι του 2010, πριν το συνέδριο του WCER στην Μπολώνια, ταξίδεψα στην Τεργέστη και επιβεβαίωσα, διαβάζοντας τα ίδια ακριβώς οικογενειακά αρχεία που πάνω από έναν αιώνα πριν είχε ίσως ξεφυλλίσει και ο Σάθας. Λίγους μήνες μετά, έκανα την δημόσια παρουσίαση. 

Αυτή είναι η εικόνα. Ούτε οι Θεοί μου μίλησαν, ούτε με έχρισαν προφήτη τους, ούτε όρεξη για πρόσθετη δημοσιότητα είχα (εξέδιδα ήδη 2 περιοδικά και είχα ήδη εκδώσει 6 επιτυχημένα βιβλία πριν ιδρυθεί το ΥΣΕΕ). Μου επεφύλαξε απλώς έναν (πάρα πολύ δύσκολο) ρόλο η μοίρα και η καλή κρίση κάποιων ιδιαίτερων ανθρώπων. Τώρα είμαι βορα για τον κάθε κομπλεξικό ή τον κάθε πρακτοράκο της θεοκρατίας, στόχος για κατεδάφιση προσωπικότητας κ.λπ. κ.λπ. αλλά ταυτόχρονα και εμψυχωτής κάποιων χιλιάδων συμμαχητών ομοεθνών και ομοθρήσκων μου, με τους οποίους σε λίγο θα κάνουμε πραγματικότητα την νομική αναγνώριση της Εθνικής Θρησκείας, ως ένα από τα πρώτα βήματα για την Επανελλήνιση. 

Και όταν γίνει αυτή, και αργά ή γρήγορα θα γίνει, τότε αυτά τα τώρα "μυστηριώδη" αρχεία θα στεγάζονται στα κρατικά Μουσεία του Εθνικού Ελληνισμού. Έως τότε, όλοι εμείς οι μαχόμενοι Εθνικοί θα αγωνιζόμαστε για τον ιερό σκοπό μας. Όπως και έως τότε, μέχρι να τους εξουδετερώσουμε, θα μας πολεμάνε λυσσαλέα οι εχθροί του Ελληνικού Εθνισμού. 

Βλάσης Γ. Ρασσιάς